چشمانت سیاهی می رود

سرت درد می گیرد، گیج می شوی

نمی توانی خوب ببینی... نمی توانی ببینی

ارتعاش شدید پرده ی شنوایی، هی در گوشت زنگ می زند؛ صوت می کشد؛ جیغ می کشد.

حرارتی، حفره های عصب را تا مغز، آتش می پاشد.

مغزت محکم به دیواره ی جمجمه ات کوبیده می شود

تعادلت را از دست می دهی

سست شده ای و نقش زمین می شوی قبل از آن که دستانت فرصت کنند سپر شوند

 

هنوز سرت درد می کند

نیمه ی صورتت داغ شده است

مایه ی سیّال سرخ از نرمی لاله ی گوش، قطره قطره سوزش صورتت را داغ تر می کند...

 

تا حالا سیلی خورده ای؟

 

 

نوشته شده در شنبه 91/2/2ساعت 2:22 صبح توسط هادی نظرات ( ) |